cz.5: Niemożliwe nie istnieje

Rodzice wyjechali na weekend do dalszej rodziny, zostałam sama tak jak chciałam. Jeszcze raz, po raz setny weszłam na forum i stronę z której przyszła paczka. na forum wrzało. Wiele kobiet mnie wsparło a było to dla mnie w tamtym momencie nieocenione. Każda z kobiet miała swoją historię. Czytając instrukcję, którą już znałam na pamięć, wzięłam pierwsza tabletkę – Mifepristone. Stało się ! Serce waliło mi jak oszalałe „teraz albo nigdy” powtarzałam sama do siebie. Dobra minęła w mgnieniu oka, przyszedł czas na pierwszą dawkę misoprostolu. Pamiętam doskonale smak tych tabletek i drętwiejący język. Serce waliło mi jak oszalałe, bałam się a strach to było główne uczucie , które towarzyszyło mi w tamtym czasie. Byłam szczerze zdumiona gdy nic mi nie było po 4 tabletkach – byłam przecież nastawiona na najgorsze skutki uboczne. Przyszedł czas na druga dawkę. 4 tabletki, ogrom wody, aby pozbyć się tego paskudnego smaku z ust, który przyprawiał o mdłości. Jednak dzięki dziewczynom z forum byłam przygotowana na tę okoliczność i małymi łykami wody wypijałam szklankę po szklance wody aby nie dopuścić do wymiotów. Po dwóch godzinach zaczęłam krwawić i odczuwałam delikatny ból brzucha. Nic nadzwyczajnego… Gdy przyszła pora na trzecią dawkę wzrastał we mnie niepokój , bo wydawało mi się, że zbyt łaskawie przechodzę tę „kuracje” aby zakończyła się powodzeniem. Krwawienie  zrobiło się zbliżone do okresowego a boleści brzucha znacząco się nasiliły. Po dwóch godzinach ból brzucha powili przeradzał się w lekkie skurcze. Zaczęłam zauważać różnych rozmiarów skrzepy. Po niedługim czasie podczas korzystania z toalety wyparłam galaretowany śluz o wielkości 6/7cm. Po 15 minutach ból brzucha znikł całkowicie a krwawienie zelżało..”udało się”..odetchnęłam z ulgą…Los przynajmniej w tej kwestii mnie oszczędził pozwalając dokonać „niemożliwego” w najmniej bolesny sposób.