Antykoncepcja cz.4

WKŁADKA WEWNĄTRZMACICZNA

Metoda ta polega na umieszczaniu w jamie macicy tzw. wkładek wewnątrzmacicznych

o różnych kształtach i budowie zwanych popularnie spiralami.

Najczęściej wkładki mają kształt litery T. Wkładka wykonana jest z tworzywa sztucznego,

często z dodatkiem miedzi. Część wkładek zawiera w swoim trzonie kapsułkę

uwalniającą stopniowo hormony.

Wkładkę, za pomocą specjalnego aplikatora, w jamie macicy umieszcza lekarz. Nitki

przymocowane do wkładki, po jej założeniu zostają krótko przycięte i znajdują się w ujściu

zewnętrznym szyjki macicy.

Nitki pozwalają skontrolować, czy wkładka znajduje się we właściwym miejscu.

Większość wkładek nasycona jest solami baru, co umożliwia ich uwidocznienie na zdjęciach

rentgenowskich.

Wkładka nie ma wpływu na przebieg cyklu i nie hamuje owulacji. Powoduje natomiast
skutki trojakiego rodzaju:

*przyspiesza wędrówkę komórki jajowej w jajowodzie tak, że jeśli dojdzie do
zapłodnienia, zarodek znajdzie się w macicy zbyt wcześnie, niezdolny do wszczepienia
się w śluzówkę

*jako ciało obce w macicy powoduje stały odczyn zapalny śluzówki, co uniemożliwia
zagnieżdżenie się zarodka

*zawartość miedzi we wkładce powoduje zagęszczenie śluzu w szyjce macicy, co
zmniejsza żywotność i ruchliwość plemników, utrudniając im wniknięcie do jajowodów.

Jak każde ciało obce, wkładka wewnątrzmaciczna powoduje stan zapalny. W związku
z tym w macicy pojawia się duża liczba leukocytów – białych ciałek krwi, które niszczą
plemniki oraz często również komórkę jajową.
Leukocyty, niszcząc endometrium (błonę śluzową macicy), zapobiegają zagnieżdżaniu
się zapłodnionej komórki jajowej w jamie macicy, co powoduje wydalenie jej wraz
z krwią w czasie miesiączki.

Większość obecnie stosowanych wkładek zbudowana jest z użyciem drutu miedzianego,
który zwiększa ich skuteczność. Miedź, mając właściwości miejscowo drażniące, pozwala
na zmniejszenie rozmiarów samych wkładek, a co za tym idzie, ograniczenie niektórych
objawów ubocznych. Nie stwierdzono natomiast negatywnego wpływu
miedzi na stan i zachowanie plemników ani na proces zapłodnienia.

Przeciwwskazania:

*zapalenie przydatków

*podejrzenie ciąży

*zakażenie w obrębie miednicy mniejszej

*krwawienie z dróg rodnych o nieznanej

przyczynie

*wcześniejsze epizody ciąży pozamacicznej

*zmniejszona odporność organizmu, np.

*AIDS czy leczenie immunosupresyjne

* uczulenie na składniki wkładki

* przebyte bakteryjne zapalenie wsierdzia

*lub ciężkie zakażenia miednicy

małej u kobiet z nieprawidłowościami

*anatomicznymi serca lub po wszczepieniu

sztucznej zastawki

*endometrioza.

Wkładki są zalecane dla kobiet, które już rodziły oraz dla tych, które nie planują więcej
dzieci (w ciągu najbliższych kilku lat), a także dla kobiet palących, po 35. roku życia.
Spirala musi być dobrana indywidualnie. Zakłada ją i usuwa wyłącznie lekarz. Robi
to pod koniec menstruacji, ponieważ wtedy kanał szyjki macicy jest lekko rozwarty, co
ułatwia wprowadzenie lub wyjęcie wkładki.
Zabieg trwa kilka minut, jest bezbolesny, chociaż, gdy kobieta sobie tego życzy, może
otrzymać miejscowe znieczulenie.
Spiralę zakłada się na 3 lub 5 lat.

„+”
- brak stwierdzonych niepożądanych
działań ogólnoustrojowych
-prawie 100% możliwość cofnięcia
efektu antykoncepcyjnego
 -brak związku z aktywnością seksualną
 wysoka łatwość dostępu
 -brak wpływu na pokarm kobiecy
 wysoka skuteczność.

„-”
 -nieprawidłowe krwawienia
 -bolesność
 -ryzyko przebicia ściany macicy, penetracji
do jelit czy pęcherza moczowego
 -zwiększone ryzyko poronienia
w przypadku zajścia w ciążę.